Charakterystyczna wieś Hranovnica położona jest w Kotlinie Hornadzkiej – w północnozachodniej części Parku Narodowego Słowacki Raj. Zgodnie z podziałem administracyjnym Republiki Słowackiej leży w Kraju Preszowskim w powiecie Poprad. Wieś składa sie z części Hranovnica, Hranovnické Pleso oraz Dubina. Na dzień 31 grudnia 2018 r. wieś zamieszkiwało 3145 mieszkańców.
Nazwa wsi pochodzi prawdopodobnie od jej położenia i oznacza miejsce graniczne między regionami Gemer i Spiš. Z historii zachowały się następujące nazwy wsi: Granich(1294-1320), Greniz, Grenic (1321-1328), Grenicz (1423), Hranowycza (1598), Hranowcze (1773) a od roku 1786 podawana jest dzisiejsza nazwa w postaci Hranownicza. W łacinie podawana była jako villa Granich, po niemiecku jako Grencz, węgiersku Grénic albo Veghély czy też Szépesveghely.
Współczesny herb wzorowany jest na pierwowzorze z 1502 roku. Ma postać czerwonego szczytu, w którym znajduje się odziana w srebro, tłotowłosa i okryta złotym płaszczem Św. Barbara, w wyciągniętej prawej ręce trzyma srebrną wieżę z trzema oknami, w lewej przed sobą trzyma złotą księgę, a po jej bokach znajdują się wielkie złote gwiazdy.
Pierwsza pisemna wzmianka o wsi pochodzi z 1294 roku, ale możliwe, że istniała już wcześniej. Hranovnica była w średniowieczu miasteczkiem górniczym, posiadała browar, tartak i młyn. Fala zainteresowania górnictwem nastąpiła w XVI wieku za sprawą Thurzovców, którzy zajmowali się także handlem miedzią. Hranovnica była w tym czasie najważniejszą pod względem gospodarczym ze wszystkich okolicznych wsi. Znajdował się tu skład miedzi – Kupferhaus a wieś posiadała specjalne przywileje. Pierwotnym i najbardziej popularnym zajęciem wśród mieszkańców było rolnictwo, razem z pszczelarstwem i rybołóstwem. W 1824 roku założono we wsi sławną pracownię modrodruku. Pracownia ta działała we wsi aż do 1975 roku. W obiekcie tym zakładane jest obecnie miejscowe muzeum nastawione głównie na produkcję modrodruku. W 1858 roku w Hámri postawiony został tartak, który w 1875 roku przeniesiono pod Dubinę. Zniszczono go w czasie II. Wojny Światowej a jego praca już nigdy nie została wznowiona.
Obecnie mieszkańcy wsi są w przeważnej mierze wyznania rzymsko-katolickiego. Pierwotny późnoromański kościół został przebudowany w stylu gotyckim w XIV wieku a następnie przerabiany był na styl barokowy i klasycystyczny w XVII – XIX wieku. Mniejszością we wsi są ewangelicy, których kościół pochodzi z 1837 roku, a jego wnętrze zdobi ołtarz poźnobarokowy.
We wsi aktywnie działają różne organizacje i stowarzyszenia – Ochotnicza Straż Pożarna, Słowacki Związek Chodowlany, Czerwony Krzyż, Związek Bojowników Przeciwko Faszyzmowi, Chór Kościelny, zespół folklorystyczny Lúčka i wiele innych. W sporcie największą sympatią cieszy się piłka nożna (FK Hranovnica) i szachy. Wieś jest atrakcyjna dla turystów przede wszystkim poprzez swoje położenie, ponieważ leży w pobliżu Tatr Wysokich i Słowackiego Raju.
